Α. Σκόνδρα: Η ψυχή του Δημοσίου είναι οι συνεπείς και ευσυνείδητοι υπάλληλοι


Με καίριες αναφορές για την διάρθρωση του Δημοσίου και τις βελτιώσεις που αναμένεται να εφαρμοστούν στον Δημόσιο Τομέα, αναφέρθηκε στην ομιλία της στην Βουλή, η Ασημίνα Σκόνδρα. Η Βουλευτής τόνισε ότι η ψυχή του Δημοσίου είναι το έμψυχο δυναμικό του. «Η ψυχή του Δημοσίου, είναι οι δημόσιοι λειτουργοί, σε όλο το εύρος της ιεραρχίας. Η αντίληψη που επικρατεί τους αδικεί και τους προσβάλει, αφού για τις παθογένειες ευθύνονται το πελατειακό κράτος, η άναρχη γιγάντωση, η έλλειψη σχεδιασμού, η ανισοκατανομή ανθρώπινου δυναμικού, η αναξιοκρατία, και η αλληλεξάρτηση συνδικαλισμού και κομμάτων.»

Μεταξύ άλλων, η Α. Σκόνδρα ανέφερε: «Μπορεί κανείς να διαφωνήσει, ότι ο δημόσιος τομέας χρειάζεται δομικές αλλαγές;

Ότι είναι αναγκαίο, να εναρμονιστεί με την εξέλιξη της κοινωνίας, τα σύγχρονα δεδομένα, τις ανάγκες και των πολιτών, αλλά και αυτών καθ’ αυτών των δημοσίων λειτουργών;

Η αλλαγή αυτή με το ενιαίο πλαίσιο δεξιοτήτων, το σύστημα στοχοθεσίας και αξιολόγησης, το σύστημα κινήτρων και ανταμοιβής, την αυτοαξιολόγηση, την ελάττωση της εποπτείας.

Αναβαθμίζει το Δημόσιο, αξιοποιώντας καλύτερα και δικαιότερα το έμψυχο δυναμικό, μέσω βελτίωσης των δεξιοτήτων του, αλλά και κινήτρων. Αλλάζει τον προσανατολισμό της αξιολόγησης, που ουδέποτε εφαρμόστηκε, αλλά έχει δαιμονοποιηθεί ακόμα και ως όρος. Απορίας άξιο, το ποιοι και γιατί καλλιέργησαν αυτόν τον αρνητισμό, διότι, ο μεγάλος όγκος των δημοσίων υπαλλήλων συμφωνεί.

Το Σ/Ν της προσδίδει σύγχρονο χαρακτήρα και νέο τρόπο εφαρμογής. Διευρύνει το στενό επιθεωρησιακό της πλαίσιο και τροποποιεί την φιλοσοφία της, έτσι ώστε να είναι εφαρμόσιμη, αντικειμενική και δίκαιη. Θεσμοθετείται ένα βιώσιμο σύστημα, για την ενίσχυση της ταχύτητας και της αποτελεσματικότητας του δημοσίου.

Η ψυχή του, είναι οι δημόσιοι λειτουργοί, σε όλο το εύρος της ιεραρχίας. Για αυτό, περιλαμβάνει την ενεργή συμμετοχή, του κάθε υπαλλήλου, ως σημαντική και ξεχωριστή οντότητα, δίνοντας του λόγο και ευκαιρίες.

Θα αλλάξει και κάτι ακόμη. Την παγιωμένη αντίληψη, ότι το βραδυκίνητο και αναποτελεσματικό δημόσιο, οφείλεται στην αδιαφορία, το βόλεμα και την χαλαρότητα των υπαλλήλων. Μια αντίληψη που αδικεί κατάφορα και προσβάλει, το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων που το στελεχώνουν. Η αντικειμενική αλήθεια είναι, ότι η εικόνα που παρουσίασε το Δημόσιο, οφείλεται στην άναρχη γιγάντωση του, στην έλλειψη δομικού σχεδιασμού και στην ανισοκατανομή ανθρώπινου δυναμικού, ανά τομέα. Παθογένειες που προέκυψαν από το πελατειακό κράτος, την αναξιοκρατία και την σχέση αλληλεξάρτησης συνδικαλισμού και κομμάτων, πολλά χρόνια πριν την οικονομική κρίση.

Πέραν της πολιτικής μου θέσης, έχω προσωπικό βίωμα, καθώς είμαι μάρτυρας του άναρχου μετασχηματισμού του δημοσίου τομέα, που συνοδεύτηκε και από την διαστρέβλωση των αρχών, των τύπων, της αξιοκρατίας και τον αλλοίωσε σφαιρικά.

Σαφώς, η κατάσταση στο Δημόσιο έχει βελτιωθεί. Η καθιέρωση του ΑΣΕΠ, το υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο, των νεοτέρων υπαλλήλων και οι νέες τεχνολογίες, έχουν συμβάλει καθοριστικά. Δεν είναι τυχαίο, ότι στην περίοδο της πανδημίας, εφαρμόστηκε ταχύτατα και επιτυχημένα η τηλεργασία.

Οι συνεπείς και οι ευσυνείδητοι υπάλληλοι, είναι οι πολλοί και σε όλους τους τομείς. Όπως, οι εργαζόμενοι στην υγεία, που στην πανδημία, υπερέβαλαν εαυτόν. Οι αστυνομικοί των 800 ευρώ, που ρισκάρουν τη ζωή τους, τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας, που βρίσκονται στην υπηρεσία του πολίτη και της πατρίδας, οι εκπαιδευτικοί, που στελεχώνουν και τα πιο ακριτικά σχολεία, και φυσικά τα παραδείγματα είναι ατελείωτα.

Βασικός άξονας της αποτελεσματικής οργάνωσης και λειτουργίας του δημόσιου, είναι η διαχείριση του έμψυχου δυναμικού, γιατί είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ποιότητα και ταχύτητα των παρεχομένων υπηρεσιών. Έχει διαπιστωθεί ότι η απουσία της κινητικότητας, η αδυναμία αξιολόγησης η έλλειψη κατάρτισης και η σχέση της δημόσιας διοίκησης με την πολιτική ηγεσία, αποτελούν κύρια προβλήματα. Για αυτό και η καθιέρωση του Συμβούλου Ανάπτυξης Ανθρωπίνου Δυναμικού, θεωρώ ότι θα συνεισφέρει ουσιαστικά.

Αυτές τις παθογένειες έρχεται να θεραπεύσει το Ν/Σ. Μετατοπίζει το ενδιαφέρον, στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων του υπαλλήλου, που μπορούν να τον κάνουν καλύτερο. Συνδέει την αξιολόγηση, με συγκεκριμένους μετρήσιμους στόχους, που θα φέρουν ανταμοιβές επιβράβευσης.

Μήπως είναι αρκετά φιλελεύθερη για τα μέτρα σας, συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ, η έννοια του μπόνους στο Δημόσιο;

Γιατί η λογική είναι αυτή, όποιος δουλεύει περισσότερο και παράγει περισσότερο, πρέπει να ανταμείβεται περισσότερο.

Γιατί πρέπει οι δημόσιοι υπάλληλοι να εξαιρούνται από αυτό;

Τους θεωρείτε εργαζόμενους υποδεέστερης κατηγορίας;

Μπόνους δίνονταν και στο παρελθόν, αλλά υπό μορφή οριζοντίων επιδομάτων, με απίθανους τίτλους και μάλιστα, όχι σε όλες τις υπηρεσίες. Πριμ παραγωγικότητας, επίδομα μεταφοράς φακέλου, επίδομα γρήγορης προσέλευσης και άλλα ευφάνταστα. Αυτό ήταν απολύτως άδικο, για τους συνεπείς και επιμελείς δημοσίους λειτουργούς, κατατάσσοντας τους σε υπαλλήλους διαφορετικών ταχυτήτων.

Σας θυμίζω ακόμα, εσείς επαναφέρατε το 2016, την αξιολόγηση στο Δημόσιο, αλλά δεν εξυπηρέτησε το σκοπό της, αφού ανέδειξε το 97% των δημοσίων υπαλλήλων ως «πολύ επαρκείς» και το 50% αυτών, ως «αρίστους».

Καταργήσατε δηλαδή, «μ’ έναν νόμο κι ένα άρθρο», την θεμελιώδη αρχή του δημοσίου μάνατζμεντ, που ορίζει ως παραμέτρους επιτυχούς διοίκησης, την ποιότητα, την οικονομικότητα, την αποδοτικότητα και την αποτελεσματικότητα, της παρεχόμενης εργασίας, υπαλλήλου και οργανισμού. Η επίτευξη των ανωτέρων στόχων, προϋποθέτει γνώση της αγοράς, χρονικό προσδιορισμό τους και δυνατότητα μέτρησής τους. Αυτά δηλαδή που περιλαμβάνει το παρόν Ν/Σ.

Απαιτεί όμως και θαρραλέα πολιτική βούληση, ώστε να ξεπεραστούν τα όποια εμπόδια λειτουργούν ως τροχοπέδη, σε κάθε αλλαγή του Δημοσίου τομέα. Εμείς στην Ν.Δ. επιδεικνύουμε και αποδεικνύουμε, το πολιτικό ανάστημα και διορθώνουμε παθογένειες και δυσλειτουργίες δεκαετιών.

Νομοθετούμε για τους πολίτες, δυσαρεστώντας ενδεχομένως κάποιες μειοψηφικές συντεχνίες . Αυτή όμως είναι, η ειδοποιός διαφορά, μεταξύ της δικής μας οπτικής και των δικών σας ιδεοληψιών, που ακροβατούν, μεταξύ κρατισμού και κοινοκτημοσύνης, αναλόγως της περίστασης.»