Υποψίες ή οδυνηρές αλήθειες;

Οι μάσκες πέφτουν και οι πολίτες, ακόμα κι αυτοί που πλανεύτηκαν από τις «αυτ-απάτες» του ΣΥΡΙΖΑ, το αντιλαμβάνονται και το μολογούν πλέον ανοιχτά. 

Κάθε ενέργεια, κάθε απόφαση, κάθε δήλωση, φανερώνει το πιστεύω, την αντίληψη, την τακτική και τη μέθοδο, του ριζοσπάστη νεοκουμμουνιστή Τσίπρα και των συντρόφων του. 

Την τραγική διακυβέρνησή τους, πολλές φορές την αποδίδουμε στην ανικανότητα, την ασχετοσύνη και την ανιδεότητά τους. Τα χαρακτηριστικά αυτά, είναι βέβαια δεδομένα, οφείλεται όμως, μόνο σε αυτά; 

Η διαπραγμάτευση, λόγου χάριν. Γιατί κωλυσιεργούν, εξαντλώντας κάθε ρανίδα χρόνου; Καθυστερούν συστηματικά, παρά τις προειδοποιήσεις και παρά την «εμπειρία» που απέκτησαν, από την προηγούμενη «περήφανη» διαπραγμάτευση Τσίπρα- Βαρουφάκη το 2015. 

Τι περιμένουν ένα χρόνο τώρα; Λίγες μέρες, απέμειναν μέχρι την καθοριστική ημερομηνία της 20ης Φεβρουαρίου, με την οικονομική πραγματικότητα της χώρας να πνέει τα λοίσθια, με τους οικονομικούς δείκτες καθημερινά να χειροτερεύουν και τα μόνα που μεγεθύνονται, να είναι η αναξιοπιστία της χώρας, η ανασφάλεια και η αγωνία των Ελλήνων. 

Παίζουν στη ρουλέτα την είσοδο της χώρας στην ποσοτική χαλάρωση, αφού η καταληκτική ημερομηνία είναι η 9η Μαρτίου και παράλληλα είναι δεδομένο, ότι η καθυστέρηση θα δώσει τη χαριστική βολή, με επιπλέον μέτρα στην κοινωνία μας. 

Άλλη παράμετρος, η συστηματική φτωχοποίηση όλων των κοινωνικών ομάδων, μέσω της υπερφορολόγησης και των απαγορευτικών ασφαλιστικών εισφορών. 

Απομακρύνουν κάθε πιθανό επενδυτή και αποφεύγουν αποκρατικοποιήσεις και μεταρρυθμίσεις. 

Φόρεσαν τη μάσκα του «Ρομπέν των φτωχών», υποσχέθηκαν στην κοινωνία μια καλύτερη ζωή από αυτή που ζούσε, αλλά καθημερινά την οδηγούν στην εξαθλίωση. 

Έπαιξαν με το μυαλό του κόσμου, ποντάρισαν στην ανάγκη, χτύπησαν στο συναίσθημα, και φορώντας τη μάσκα της «Μητέρας Τερέζας», του έταξαν τον κοινωνικό παράδεισο και τον έπεισαν για την κοινωνική τους ευαισθησία, την κοινωνική τους δικαιοσύνη και την προστασία των φτωχών και των ανήμπορων. 

Τώρα όμως, έπεσε και αυτή η μάσκα και σέρνουν σε δημόσιο εξευτελισμό χιλιάδες πολίτες -που αυτοί τους κατέστησαν άπορους-, να στέκονται στη βροχή έξω από Υπουργεία και από ΚΕΠ, για να διαπιστώσουν, εάν είναι δικαιούχοι του κοινωνικού επιδόματος πείνας, των 200 ευρώ που τους χορηγούν. 

Παράλληλα, ο ΕΟΠΥΥ βγάζει το πιο ανάλγητο φιρμάνι, που μόνο ένας νοσηρός νους θα μπορούσε να συλλάβει, να δηλώνουν οι καρκινοπαθείς πόσο θα ζήσουν! Να βεβαιώνουν οι γιατροί το προσδόκιμο ζωής τους, για να τους χορηγηθούν τα αντικαρκινικά φάρμακα που απαιτούνται. Το ανακατασκεύασαν βέβαια μετά τη γενική κατακραυγή. Οι προθέσεις τους και οι σκέψεις τους όμως καταγράφηκαν. 

Ταυτόχρονα με τα παραπάνω, η Συριζο-άλωση στον κρατικό μηχανισμό, καλά κρατεί. Αν και ο Πολάκης, δεν είναι ευχαριστημένος, αφού με θράσος δήλωσε, ότι «ακόμα δεν έχουν τον πλήρη έλεγχο του κράτους». Καταστρατηγώντας Σύνταγμα, Νόμους και όρους της δανειακής σύμβασης, διορίζουν σωρηδόν συντρόφια και κλακαδόρους, που φυσικά τους πληρώνουν φορολογώντας τους ανέργους. Αποστρατεύουν, μετακινούν, αναβαθμίζουν κατά το πως τους βολεύει. 

Όσο για ήθος, διαφαίνεται από την αλαζονική τους συμπεριφορά, τη λασπολογία, και την εμπάθεια, που πηγάζει μέσα από κάθε σχόλιο και δήλωσή τους. 

Βεβαίως , επιτετραμμένοι της κυβέρνησης, με συντονιστή τον Τσίπρα, ασχολούνται αποκλειστικά με τον έλεγχο των ΜΜΕ και τον περιορισμό της πολυφωνίας. Ο λαός πρέπει να μαθαίνει όσα, ό,τι και όπως τα θέλουν. 

Αυτά και όλα τα υπόλοιπα, αν τα πάρει κανείς και τα συνθέσει, δημιουργεί το πάζλ, που παραπέμπει στη γνωστή και διαχρονική στρατηγική και αντίληψη της αριστεράς. 

Είναι σκέψεις καχύποπτες; Μα ριζοσπάστες κομμουνιστές δεν δηλώνουν; 

Να δεχτούμε, ότι ξέχασαν ξαφνικά την καθοδήγηση τόσων ετών; Την αντικαπιταλιστική τους ταυτότητα; Την αντιευρωπαϊκή τους συνείδηση; 

Το σύνθημά τους δεν ήταν η επανάσταση; Όλα τους τα χρόνια, δεν τα πέρασαν στις πορείες, στα κινήματα, στις καταλήψεις, στα αμφιθέατρα, στηρίζοντας την ύπαρξή τους στην αντιπαράθεση και την ταξική πάλη; Πάντα την πόλωση και τον διχασμό δεν επεδίωκαν; 

Είναι καχύποπτος όποιος σκέφτεται, ότι η επαναφορά στη δραχμή είναι μέσα στα σχέδιά τους; Οδηγώντας τεχνηέντως τους πολίτες να το ζητήσουν μόνοι τους, αφού πρώτα έχουν απηυδήσει, ρίχνοντας τις ευθύνες στους «κακούς ξένους, τοκογλύφους δανειστές». Αποκομμένη λοιπόν η χώρα, εκτός ευρωζώνης και ΕΕ, θα επιτευχθεί ο τελικός στόχος. Η δημιουργία ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος, όπου ο Τσίπρας-Σουλτάνος, με ένα κλειστό κύκλο συντρόφων, θα έχουν τον απόλυτο έλεγχο σε έναν φτωχό, καταθλιπτικό και μαραζωμένο λαό, που δεν θα μπορεί να αντιδράσει σε τίποτα; 

Μήπως αυτή είναι τελικά η «επανάσταση», για την οποία μάχονταν και πάντα ονειρευόταν η αριστερά; 

Θα επιτρέψουμε όμως να ολοκληρωθεί «το έγκλημα», εις βάρος της πατρίδας μας, του μέλλοντος των παιδιών μας και της ζωής μας; 

Πιστεύω ότι κανείς πατριώτης, νοικοκύρης, λογικός Έλληνας δεν θα το επιτρέψει. 

Κανείς όμως δεν μπορεί μόνος του να ανατρέψει ένα πιθανό τέτοιο σχέδιο. 

Η μόνη λύση είναι η ενότητα και η συσπείρωση όλων, δίπλα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία. 

Μοναδική και ίσως τελευταία ελπίδα σωτηρίας.