Σε κάποια αστικά λεωφορεία στην Αθήνα, έχει ξεμείνει στο πίσω μέρος ζωγραφισμένη η προεκλογική αφίσα του ΣΥΡΙΖΑ, όπου με τεράστια γράμματα δεσπόζει, το κεντρικό τους σύνθημα «η ελπίδα έρχεται».
Όταν το βλέπεις χαμογελάς καρτερικά και σκέφτεσαι «τι ειρωνεία», «πόση κοροϊδία», «με τι επιτήδειο τρόπο εμπορεύτηκαν τον πόνο, τα προβλήματα και την απελπισία του κόσμου»;
Άλλος πάλι εκνευρίζεται, γιατί πίστεψε ότι πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το ελπιδοφόρο εκείνο κόμμα, που χρειαζόταν η χώρα, και θα πρόσφερε στον καθένα εκείνο που είχε ανάγκη. Θυμώνει με τον εαυτό του, γιατί επέτρεψε να τον πείσουν, να τον παρασύρουν και να του κλέψουν τη ψήφο.
Αν και η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί, σήμερα, εκατόν είκοσι μέρες που κυβερνούν ή μάλλον παριστάνουν ότι κυβερνούν, υπάρχει έλληνας ή ελληνίδα που να διαπίστωσε στην ζωή του, στην καθημερινότητά του, στην οικογένειά του ή στην πατρίδα του, ότι άλλαξε κάτι προς το καλλίτερο;
Έγινε κάτι διαφορετικό, επαναστατικό, που να επαληθεύει ότι η ελπίδα που ερχόταν χέρι-χέρι με το ΣΥΡΙΖΑ και έφτασε στις 26 Ιανουαρίου, έκανε το μέλλον αίσιο και ρόδινο;
Αντιθέτως τέσσερεις μήνες μαζί με την πρώτη φορά αριστερά, βιώνουμε και πάρα πολλά «άλλα», για πρώτη φορά, σ΄αυτή τη Χώρα. Πράγματα πολύ χειρότερα ακόμα και απ΄ότι περίμεναν και οι πλέον απαισιόδοξοι.
Πρώτη φορά ελληνική κυβέρνηση μεταμφιέζεται τόσο γρήγορα και χωρίς ντροπή και φιλάει αυτούς που έβριζε, γλύφει εκεί που έφτυνε. Θυμάστε τα περί «διεθνών τοκογλύφων» και «ανάλγητων μερκελιστών».
Πρώτη φορά ερασιτέχνες « θεατρίνοι» καταφέρνουν να παίζουν τόσο καλά τραγωδία, να μας κρατούν καθηλωμένους και με κομμένη ανάσα.
Πρώτη φορά η αγωνία και το άγχος του λαού έφτασε στο έσχατο σημείο, και πανηγυρίζουμε, επειδή καταφέρνει η πατρίδα μας να βγάλει το μήνα, η δε κυβέρνηση βγάζει χαρμόσυνα δελτία τύπου.
Πρώτη φορά μας παρουσιάζουν ως κατόρθωμα, την πληρωμή των μισθών και των συντάξεων, ίσως βέβαια και να είναι, αν σκεφτεί κανείς ότι δεν πληρώνεται τίποτε άλλο.
Γιατί πρώτη φορά υπάρχει τόσο γενικευμένη και εκτεταμένη στάση πληρωμών, στο εσωτερικό της Χώρας.
Όπως πρώτη φορά, δηλώνει απερίφραστα ελληνική κυβέρνηση, ότι αδυνατεί να ανταποκριθεί στις διεθνείς υποχρεώσεις της, χωρίς μάλιστα να αισθάνεται τι σημαίνει αυτό που δηλώνει για το κύρος, την αξιοπιστία και την αξιοπρέπεια του Κράτους και του λαού του.
Πρώτη φορά μας λένε ότι πρέπει να είμαστε υπερήφανοι, γιατί η κυβέρνησή μας διαπραγματεύεται σκληρά, αλλά ταυτόχρονα, γινόμαστε «ζήτουλες» για να επιβιώσουμε.
Πρώτη φορά μας παραλληλίζουν με την τριτοκοσμική Ζάμπια. Και γι’αυτό περήφανοι πρέπει να είμαστε κύριοι των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ;
Πρώτη φορά βρισκόμαστε τόσο κοντά στην έξοδο από την ευρωζώνη και την Ε.Ε., στον έλεγχο κεφαλαίων.
Πρώτη φορά είμαστε τόσο μόνοι, τόσο ευάλωτοι σε μια δύσκολη γειτονιά, χωρίς φίλους και συμμάχους με όλους εναντίον μας.
Πρώτη φορά γίνεται τόσο γρήγορη και θεαματική κολοτούμπα και από κει που θα σκίζανε το μνημόνιο, κ. Τσίπρας μας φέρνει νέο και σκληρότερο.
Επειδή όμως το φέρνει η αριστερά θα είναι καλλίτερο απ΄αυτό που είχαμε. Διότι θα διαρκέσει περισσότερα χρόνια, θα έχει περισσότερους φόρους, θα φέρει και πάλι μεγάλη ύφεση και είναι άγνωστο πότε θα μπορέσουν οι πολίτες να πάρουν ανάσα.
Πρώτη φορά απατήθηκαν τόσο οικτρά οι ελληνίδες και οι έλληνες.
Τελικά πρώτη φορά αριστερά – πρώτη φορά τέτοια καταστροφή στη Χώρα μας.
Ασημίνα Σκόνδρα
πρ.Βουλευτής ΝΔ Καρδίτσας